Lobbing w turystyce – czas zacząć

Turystyka, biznes turystyczny nigdy nie potrafiły zająć w Polsce właściwej dla siebie pozycji w gremiach decydentów. Pomimo stale rosnącej roli w gospodarce narodowej problemy turystyki nie potrafią wypracować sobie wyodrębnionej roli w państwie.

Dlatego też proponuję powołać do życia sformalizowaną grupę ekspertów, którzy będą promować interesy branży turystycznej w ośrodkach decyzyjnych w państwie.

Kto nie umie wykorzystać lobbingu dla swoich celów zazwyczaj przegrywa. Lobbing jest istotnym elementem życia politycznego w krajach rozwiniętej demokracji. Sprawny lobbing jest profesjonalnym dialogiem pomiędzy grupami interesów a władzą. Czas podjąć ten dialog dla dobra polskiej turystyki.

Gospodarka turystyczna jest w wielu krajach tą częścią działalności gospodarczej państwa, która pełni rolę koła zamachowego gospodarki lub stanowi istotne źródło dochodów. Miejsce turystyki w rozwoju Polski coraz istotniej wyróżnia jej funkcja gospodarcza. Najbliższe lata będą dla turystyki istotnym wyzwaniem w zakresie nadrabiania dystansu do rozwiniętych krajów Unii Europejskiej oraz wyrównywania dysproporcji pomiędzy regionami Polski. Lata te będą również okresem dalszego zwiększania aktywności turystycznej Polaków oraz stałego wzrostu przyjazdów cudzoziemców do Polski. Dlatego też powinien to być okres intensywnego rozwoju bazy i infrastruktury turystyki oraz wzrostu jakości usług. Sądzę, że najpilniejszymi zadaniami dla przyszłych lobbystów będą poniżej wyspecyfikowane problemy.

Organizacja i zarządzanie

Analiza obecnego stanu funkcjonowania administracji państwowej w sferze turystyki wymaga pojęcia pilnych działań doskonalących funkcję, metody i styl pracy  organów administracji państwowej w dziedzinie turystyki. Należy podjąć działania służące wzmocnieniu roli tych organów mające na celu zwiększenie skuteczności oddziaływania na rozwój gospodarczy turystyki.

Niezbędne jest wdrożenie procesu doskonalenia i porządkowania przepisów prawnych zmierzających do zapewnienia spójnego i przejrzystego systemu prawnego w tej dziedzinie. Do priorytetowych zadań z zakresu realizacji polityki państwa w sferze turystyki należy:
– opracowywanie programów rozwoju, organizacji i propagowania działalności turystycznej
– koordynowanie i dofinansowanie tej działalności
– współdziałanie z właściwymi organami, instytucjami i stowarzyszeniami w zakresie turystyki
– współdziałanie w przestrzennym zagospodarowaniu kraju
– realizacja polityki i określanie systemu kształcenia oraz doskonalenia kadr turystycznych
– tworzenie warunków do rozwoju współpracy z zagranicą w zakresie turystyki
– określanie jakościowych standardów usług turystycznych
– rozwijanie informacji i propagandy oraz organizacji promocji Polski zagranicą w dziedzinie turystyki

Turystyka przyjazdowa

Priorytetowym zadaniem powinien być rozwój zagranicznej turystyki przyjazdowej. W tym celu niezbędne są następujące działania:
– wzrost wykorzystania potencjału akwizycyjnego i recepcyjnego jednostek turystycznych
– zwiększenie liczby tras
– rozszerzenie oferty dla turystyki indywidualnej wraz z imprezami towarzyszącymi
– rozwijanie turystyki specjalistycznej i studyjnej
– promocja turystyki kongresowej
– promowanie turystyki kwalifikowanej

Jednakże dla istotnej poprawy turystycznego wizerunku Polski niezbędne jest stałe promowanie Polski w Europie.

Działalność promocyjno-informacyjna

 W tym zakresie należy zdefiniować następujące założenia kierunkowe:
 – reklama i marketing powinny być finansowane ze środków własnych podmiotów gospodarczych z możliwością pozyskiwania istotnych dopłat ze środków budżetowych
 – należy istotnie rozszerzyć udział terenowych organów administracji państwowej w promocji regionów i ich walorów oraz infrastruktury turystycznej

 Zwiększeniu powinna ulec promocja Polski w renomowanych tytułach prasowych Europy. Istotną rangę powinny odzyskać podróże studyjne do Polski organizowane dla przedstawicieli opiniotwórczych środowisk poszczególnych państw.

Ochrona walorów turystycznych

Rozpatrując problematykę ochrony obszarów z walorami turystycznymi za najważniejsze zadanie należy uznać zahamowanie procesu degradacji tych walorów, a w szczególności:
 – tworzenie ochrony prawnej dla obszarów z walorami turystycznymi poprzez włączanie ich w systemy obszarów specjalnie chronionych
 – ograniczanie ruchu turystycznego w miejscowościach i na obszarach niedostosowanych do jego rozmiarów
 – podjęcie inwestycji służących ochronie środowiska na terenach o najcenniejszych walorach turystycznych

Powyższe działania dotyczyć powinny przede wszystkim trzech głównych rejonów koncentracji ruchu turystycznego: nadmorskiego, górskiego i pojeziernego. 

Turystyka w unijnych programach pomocowych

Uwarunkowania prowadzenia gospodarki turystycznej w Polsce ulegają stałym i zasadniczym przekształceniom. Istotny wpływ na te zmiany wynika z możliwości pozyskiwania środków z Unii Europejskiej. Dzięki możliwości pozyskiwania dodatkowych źródeł finansowania istotnie zmienią się możliwości w następujących przedsięwzięciach:
 – rozwój produktu turystycznego
 – promocja turystyki ze szczególnym uwzględnieniem turystyki przyjazdowej
 – kształcenie i doskonalenie kadr turystycznych

Nauka i szkolenie kadr dla potrzeb polskiej turystyki

Troska o właściwy dobór i optymalne wykorzystanie kadr, obiektywna ocena oparta na gruntownej znajomości postaw, wartości zawodowych i predyspozycji, zapewnienie ciągłego doskonalenia kwalifikacji oraz skuteczne wychowanie kadr jest jednym z najważniejszych zadań w rozwoju gospodarki turystycznej w Polsce.

Turystyka stanowi coraz ważniejszy element gospodarki państwa. Upowszechnianie rozwoju tej branży wymaga właściwego przygotowania licznej rzeszy specjalistów kadr zawodowych i społecznych. Dalszy rozwój turystyki budujący jej znaczące miejsce w gospodarce państwa powinien stać się przedmiotem badań i studiów naukowych, podejmowania prac diagnostycznych i prognostycznych.

Prace naukowo-badawcze, ekspertyzy, oceny, opinie i prognozy powinny zasilać i wspomagać ośrodki decyzyjne oraz jednostki gospodarcze. Powinny one mieć istotny wpływ na rozwiązywanie ekonomicznych, społecznych i przestrzennych problemów oraz uwarunkowań z zakresu turystyki.

Należy ocenić, że potencjał intelektualny pracowników naukowo-badawczych wyższych uczelni i instytutów naukowych podejmujących prace z zakresu turystyki jest zadowalający. Jednakże pilną potrzebą jest, aby kadra ta w sposób pełniejszy mogła realizować zgłaszane zapotrzebowanie praktyki, odpowiadając na trudne problemy współczesności.

Marek Traczyk

Podziel się tą wiadomością ze znajomymi:

Zobacz także:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *